Billboardy Bochnia / Kraków

[boddekk]

Zamów reklamę / Billboardy na https://www.znajdzreklame.pl/billboardy/bochnia
Reklama to taki twór medialny, który może informować, zachwycać, dziwić, straszyć, poruszać różne emocje, ale i odwoływać się do pokładów wiedzy i kompetencji. Może zwracać się do rozsądku swojego odbiorcy, ale nie ma się co łudzić, z pasją reklama uwielbia łudzić, a nawet czasem ze swojego odbiorcy najzwyczajniej drwić omamiając. To ostatnie dzieje się wtedy, kiedy cały posiadany arsenał umiejętności i inteligencji w starciu z przekazem reklamowej perswazji unieważniony jest przez odwołanie do pierwotnych atawizmów i instynktów. Tak jest kiedy mówi się dla przykładu o elementarnych potrzebach, jak głód i pragnienie. Istnieją w arsenale reklamodawców czynniki na tyle silne, że nawet wiedza o zastosowanych środkach wpływu nie umniejsza efektu perswazyjnego. Zapewne po takim wstępie uważny czytelnik zacząłby zastanawiać się nad środkami manipulacji podprogowej, wyrafinowanych socjotechnikach, wysublimowanym targetowaniu komunikatów tak, by reaktywność na przekaz była jak największa. To o czym chcemy tu opowiedzieć nie nosi jednak znamion finezji, choć może być w sposób wymyślny stosowane. Dwa przykłady, którym tu uwagę poświęcamy, odnoszą się do uczciwości
i delikatności, a nawet pewnego rodzaju bezbronności – paradoksalnie skutkiem czego bezbronny jest w tym kontekście także odbiorca reklamy. Mowa tu o psach i małych dzieciach.
Mówiąc o użytecznych dla reklamy psach, trzeba myśleć przede wszystkim o rasach łagodnych, tych uosabiających przyjazne usposobienie. Uwarunkowanie znaczenia perswazyjnego psów z perspektywy antropologicznej związane jest z ich obecnością i ich użytecznością już
w najdawniejszych strukturach społecznych. Obecność psów w środowisku społecznym jest traktowane jako oczywistość. W reklamie dominuje obecność ras łagodnych, choć oczywiście pojawiają się w treściach reklam rasy niebezpieczne, związane z pewnym stylem życia – jak choćby z myślistwem wyżły, czy owczarki kojarzące się ze służbami mundurowymi. Głównie jednak postacie psów stosowane są jako te, które w przeciwieństwie do ludzi nigdy człowieka nie oszukają, są bezgranicznie szczere, uczciwe, wierne. To cechy jakich w istocie, w jasny i prosty sposób, taki gdzie nie zaczną się pojawiać wątpliwości, bez zwierząt takich jak psy, niemal nie daje się wyrazić. Powszechnie odczytywane, pozytywnie przypisywane psom cechy, wraz z ich przyjazną fizjonomią, przemawiają do odbiorcy, mówiąc o takich kwestiach jak zaufanie, wyobrażając swobodę, bezpośredniość. Szczególnie często figura psa mówi o cieple rodzinnego domu. Zwłaszcza to ostanie umożliwia twórcom reklamy za pomocą psa sprzedać produkty tak różne jak farby do ścian, ubezpieczenia czy samochody. Przedmioty dla przykładu tu wskazane z życiem samego psa mają bardzo niewiele wspólnego. Mimo to pozytywnie odczytywane cechy czworonoga są skutecznie przenoszone na promowany przedmiot lub osobę.
Wykorzystanie figur psów w działaniach promocyjnych ma swoją długą już historię. Jednym
z ważniejszych jej momentów jest kampania związanaz osobą amerykańskiego prezydenta Richarda Nixona. W latach 50-tych XX wieku, na wiele lat przed swoją prezydenturą, Nixon miał problem wizerunkowy, związany z jego niezbyt pozytywnie odbieraną aktywnością polityczną. Upraszczając – Richard Nixon jawił się jako zimny, wręcz wyrachowany polityk, daleki od zwykłego amerykańskiego obywatela. Środkiem zaradczym okazał się jego pies rasy cocker spaniel. Seria opublikowanych zdjęć przedstawiających Nixona spędzającego beztrosko czas w towarzystwie swego czworonoga, de facto umożliwiła przetrwanie przyszłemu prezydentowi na politycznym firmamencie USA. Obecność czworonogów przeszła do kanonu marketingu politycznego
i większość znanych postaci chcąc pozytywnie być odczytywanymi, musi zadbać by w przekazach medialnych, oprócz dobrze funkcjonującej rodziny złożonej ze współmałżonka i co najmniej jednego dziecka, w otoczeniu znalazł się pies. Pies o przyjaznym usposobieniu – tak jest przynajmniej w zachodnich demokracjach, nieco inaczej sytuacja rysuje się w ustrojach totalitarnych.
Podobnie jak za sprawą psów, atawistyczne reakcje wzbudzane są przez małe dzieci. Stanowią one środek perswazji, który może być wykorzystany w zasadzie do promocji dowolnego produktu. Ich obecność ma na celu obniżenie progu krytycyzmu, unieważnienie chłodnej kalkulacji odbiorcy na rzecz działania afektywnego. Mogłoby się wydawać, że najpierwsze konteksty użycia wizerunków małych dzieci w reklamie wiązać się powinny z macierzyństwem, potrzebami domowymi, delikatnością wybranych towarów (od środków pielęgnacyjnych, po środki piorące). Siła oddziaływania figury dziecka bywa jednak używana w szerokim spektrum sytuacji. Ich skuteczność została wielokrotnie potwierdzana nie tylko tam, gdzie chodziło o wyrażenie bezbronności
i delikatności, ale też tam, gdzie wagą było bezpieczeństwo, uczciwość, odpowiedzialność, a nawet wartość narodu czy ranga religii. Nie trudno zauważyć, że wskazane wartości nie są ulokowane
w samym dziecku, gdyż ono, jako osoba, dopiero wzrasta do świata społecznego. I być może to jest właśnie istota jego siły. Na przykładzie psów i dzieci jako figur perswazji reklamowej można dostrzec, że skuteczne środki oddziaływania często nie są ulokowane w sferze racjonalnej, ale
w obszarze emocji, stereotypów i domniemań. W reklamie proces przekonywania w niczym nie przypomina intelektualnej, filozoficznej dysputy, ale jest mniej lub bardziej wyrafinowaną grą,
w której na jednej planszy stoi wiedza obok biologicznych, pierwotnych atawizmów. Coś, co
w społecznym odbiorze wydawać się może miłe, delikatne, bezbronne, bezgranicznie szczere, jako czynnik wpływu bywa przeciwnie do tych cech, bezceremonialnie narzucające sympatię, twardo zmuszając do uległości wobec siły przekonywania bez (!) argumentów.
Więcej na https://www.znajdzreklame.pl/billboardy/krakow